اطلاعاتی درباره مینی والیبال!

ما اطلاعات کامل و جامعی در مورد بازی مینی والیبال در جهان برای شما آماده کردیم تا به تمام سوالات شما در مورد مینی والیبال پاسخ دهد. فدراسیون بین‌المللی والیبال (FIVB) مینی والیبال را در سال ۱۹۷۱ به رسمیت شناخت.
در این مقاله در رابطه با چه مواردی صحبت میکنیم؟
1. خلاصه بازی والیبال
2. تاریخچه مینی والیبال
3. تاریخچه مینی والیبال در کشورهای اروپایی
4. تفاوت والیبال و مینی والیبال
5. قوانین مینی والیبال
6. سطوح مینی والیبال
7. چه کسانی می توانند مینی والیبال بازی کنند؟
8. مینی والیبال در مدارس
9. نحوه آموزش مینی والیبال
10. نتیجه گیری

۱. والیبال به طور خلاصه

والیبال یک بازی تیمی است که شامل دو تیم ۶ نفره است که هدف آنها زدن توپ از روی تور و نگه داشتن آن در هوا تا حد امکان است. قوانینی برای رقابتی و لذت‌بخش نگه داشتن بازی وجود دارد که بسیاری از آنها را در ادامه توضیح خواهیم داد.والیبال را می‌توان با هر قسمتی از بدن بازی کرد، اما یک تیم نمی‌تواند بیش از سه ضربه به توپ وارد کند تا توپ را از روی تور عبور دهد.

۲-تاریخچه کوتاهی از مینی والیبال

تاریخچه مینی والیبال ارتباط نزدیکی با والیبال دارد. احتمالاً، این ورزش کاملاً خودجوش توسعه یافته است، اما در مورد اینکه اولین بار کجا و چه زمانی ظاهر شد، فقط می‌توانیم حدس بزنیم.
در کتابچه راهنمای مربیان آمده است که مینی والیبال در اوایل دهه شصت قرن بیستم پدیدار شد . منابع دیگر اظهار می‌کنند که ایده مینی والیبال از آلمان شرقی آمده و به سال ۱۹۶۱ برمی‌گردد، اما حتی قبل از آن اشکال و روش‌های مختلفی وجود داشته که کودکان خردسال را قادر به بازی والیبال در بسیاری از کشورها می‌کرده است.
اما زادگاه مینی والیبال در واقع شهر تایکی ژاپن است، جایی که مینی والیبال برای اولین بار به عنوان یک ورزش مستقل بازی شد. در همان زمان، پدر اصول مینی والیبال، هیروشی تویودا، تصور میشد. فدراسیون بین‌المللی والیبال (FIVB) مینی والیبال را در سال ۱۹۷۱ به رسمیت شناخت ، زمانی که کمیسیون فرعی مینی والیبال تاسیس شد. در سال ۱۹۷۵، برای اولین بار در جهان ، کنفرانس بین‌المللی مینی والیبال در سوئد برگزار شد و ۱۹ کشور مختلف در آن حضور داشتند.

فدراسیون جهانی والیبال ،مینی والیبال را به عنوان یک رشته مهارتی به رسمیت می‌شناسد و بازی مداوم آن را تشویق می‌کند. این بازی اساساً برای کودکان ۹ تا ۱۰ ساله است و در اکثر موارد می‌تواند برای افراد ۱۲ تا ۱۳ ساله نیز مناسب باشد. قوانین توسط هر فدراسیون ملی با هدف فراهم کردن امکان برگزاری مسابقات بین بازیکنان باشگاه‌ها یا مدارس مختلف تعیین می‌شود. (منبع  FIVB (https://www.fivb.org/EN/Programmes/minivolleyball.asp))

۳. تاریخچه مینی والیبال در کشورهای اروپایی

آلمان در آلمان، مینی والیبال ابتدا توسط کودکان در پایان مرحله اول و ابتدای مرحله دوم مدرسه ابتدایی بازی می‌شود. در مرحله اول، بازی نسخه‌های مختلفی دارد اما همچنان بسیار ساده است. اکثراً با فرم ۱-۱ شروع می‌شوند و تا فرم نهایی ۳-۳ ادامه می‌یابند. روش بازی از اولین حرکت ساده با توپ تا استراتژی و تاکتیک‌های دشوارتر بازی به تفصیل شرح داده شده است. در کلاس پنجم و ششم، کودکان تکنیک تجویز شده را یاد می‌گیرند، در حالی که با انگشتان خود شروع می‌کنند (ضربه هر دو دست از بالای سر)، با حرکت گود (ضربه هر دو دست از زیر بغل) و متعاقباً با پاس از بالای سر (ضربه یک دست از بالای سر) ادامه می‌دهند. مسابقات مدرسه نیز برگزار می‌شود.
در مقایسه با قوانین ما در جمهوری چک، در آلمان فقط تفاوت‌های جزئی وجود دارد. یکی از تفاوت‌ها اندازه زمین است، آنها زمین را پهن‌تر و کوتاه‌تر از زمین ما دارند، و تفاوت دیگر ارتفاع تور است که بلندتر است، و آنها در دو ست تا ۲۵ امتیاز بازی می‌کنند. اگر در نهایت مساوی شوند، ست سوم تا ۱۵ امتیاز بازی می‌شود. در جمهوری چک، زمان بازی ۷بسته به دسته رنگ، فردی است.
مینی والیبال جمهوری چک از سال ۱۹۹۶ در جمهوری چک برگزار می‌شود و موفقیت بین‌المللی زمانی حاصل شد که تیم دختران مینی والیبال باشگاه والیبال TJ Svitavy، که توسط مدیر مارسلا سزمسکا آموزش دیده بود، در ماه مه ۲۰۰۴ در جشنواره اروپایی مینی والیبال در وین بازی کرد و از بین ۲۴ تیم از ۱۰ کشور و دو بخش جهانی، مقام سوم را کسب کرد. اینترنت چک در مقالاتی که در سال ۲۰۰۸ در صفحات باشگاه والیبال TJ Svitavy منتشر شد، به مینی والیبال اشاره می‌کند و همچنین می‌توانید مقالاتی از ایوان پلیکان را که از سال ۲۰۰۹ در مورد مینی والیبال می‌نویسد، پیدا کنید. در سال ۲۰۱۰، انجمن والیبال چک پروژه  مینی‌والیبال در رنگ‌ها آغاز کرد. http://www.minivolejbal.cz/
اتریش یک پروژه مدرسه‌ای در اتریش به نام «پروژه مردمی باگردو» وجود دارد که شامل ۱۵۰ مدرسه با ۳۰۰۰ کودک می‌شود. این تیم از دو بازیکن تشکیل می‌شود. سپس مسابقات به صورت ۲ به ۲ برگزار می‌شود.

مسابقات بین‌المللی مینی والیبال هر ساله در وین با تیم‌هایی نه تنها از کشورهای همسایه، بلکه از مناطق دورتر نیز برگزار می‌شود. به عنوان مثال، تیم‌هایی از آلمان، فرانسه، گواتمالا، ایتالیا، هلند، لهستان، سوئیس، اسلوونی، اسلواکی، مجارستان و جمهوری چک در این مسابقات شرکت کردند. این مسابقات بین‌المللی با افتخار به عنوان بزرگترین و محبوب‌ترین مسابقات مینی والیبال برای کودکان در اروپای مرکزی شناخته می‌شود.
این بازی حداکثر شامل دو ست برنده تا سقف ۲۵ امتیاز است. در صورت تساوی، ست سوم تا سقف ۱۵ امتیاز برگزار می‌شود. هر تیم باید یک داور و تعداد کافی بازیکن معرفی کند (“مینی والیبال بین‌المللی در وین”).
اسلواکی فدراسیون والیبال اسلواکی با حمایت وزارت آموزش، علوم و تحقیقات و ورزش جمهوری اسلواکی هر ساله یک پروژه مینی والیبال با نام  والیبال باحال را در مدارس ابتدایی برگزار می‌کند. این پروژه همچنین توسط فدراسیون بین‌المللی والیبال FIVB پشتیبانی می‌شود و به لطف آن، بازی والیبال برای کودکان (۱۰ تا ۱۲ سال) قابل دسترس‌تر است. هدف از این پروژه، محبوب کردن این ورزش برای کودکان خردسال و ایجاد عادت به ورزش منظم و سبک زندگی سالم برای کودکان است.
لهستان در قوانین مینی والیبال همانند اسلواکی است، جایی که دسته بندی‌ها برای دختران و پسران به طور جداگانه تعریف شده است. زمین بازی طولانی‌تر از جمهوری چک است. بازی فقط در یک ست تا ۲۵ امتیاز با اختلاف دو امتیاز طول می‌کشد. تعداد تعویض بازیکنان نیز محدود است. بازیکنان ذخیره فقط می‌توانند یک بار در هر ست تعویض شوند. قوانین می‌گویند که زننده سرویس از قبل در عقب زمین است و نمی‌تواند توپ را از روی تور عبور دهد و نمی‌تواند توپ را در تور دفاع کند.

۴. تفاوت‌های والیبال و مینی والیبال

قوانین بازی کاملاً انعطاف‌پذیر هستند و می‌توانند متناسب با سطح مهارت کودکان درگیر در بازی که معمولاً ابتدایی است، تنظیم شوند. بنابراین، هر انجمن ملی قوانین لازم را وضع می‌کند تا اطمینان حاصل شود که رقابت برای هر دو طرف رقیب منصفانه باقی می‌ماند.
در واقع، هدف از ایجاد این بازی، قابل دسترس‌تر کردن والیبال و تقویت مهارت‌های کودکان از سنین پایین است. از آنجایی که انتظار یادگیری والیبال با تور استاندارد هم غیرواقعی و هم غیرممکن است، این بازی یکی از ابزارهای توسعه‌ای است که توسط فدراسیون جهانی والیبال برای تولید مداوم نسل‌های جدید قهرمانان والیبال به کار گرفته شده است.
با توجه به اینکه مینی والیبال شاخه‌ای از والیبال است که با هدف معرفی این بازی به کودکان طراحی شده است، انتظار می‌رود که تفاوت‌هایی در بازی وجود داشته باشد تا کودکان بتوانند آن را به راحتی بازی کنند. این تفاوت‌ها در عمیق‌ترین لایه‌های بازی قرار دارند و با هدف کوچک کردن بازی از اندازه بزرگسالان به اندازه کودکان طراحی شده‌اند.
این تفاوت‌ها عبارتند از:
• اندازه و نوع توپ : اندازه یک توپ والیبال استاندارد مسلماً به طور قابل توجهی بزرگتر از توپی است که در بازی مینی والیبال استفاده می‌شود. وقتی آنها را در کنار هم مقایسه می‌کنیم، مشاهده می‌شود که یکی نسخه کوچک شده دیگری است ،یا برعکس. همچنین مشاهده می‌شود که توپی که برای مینی والیبال استفاده می‌شود از نظر حس با توپ بزرگتر خود متفاوت است. دلیل این امر این است که آنها به طور خاص طوری طراحی شده‌اند که برای دست‌های کودکان ملایم‌تر باشند و خطر آسیب‌دیدگی را کاهش دهند.
• ارتفاع تور :مینی والیبال برای کودکان و نوجوانان است، به این معنی که تور باید با در نظر گرفتن قد آنها طراحی شود. یک تور استاندارد والیبال برای مردان ۲۴۳ سانتی‌متر و برای زنان ۲۲۴ سانتی‌متر است، اما تور مینی والیبال برای هر دو جنس ۱۹۰ تا ۲۰۰ سانتی‌متر است (FIVB).
• تعداد بازیکنان :تعداد بازیکنان یک تیم والیبال برای یک مجموعه استاندارد همیشه 6 نفر است، اما وقتی یک بازی مینی والیبال باشد، این تعداد بین 2 تا 6 نفر متغیر است. FIVBمطالعات
• نشان داده‌اند که کودکان در یک تیم 4 نفره 100٪ بیشتر از یک تیم 6 نفره شانس لمس توپ را دارند. همچنین مشاهده شده است که بازی با کمتر از 4 نفر برای بچه‌ها بسیار خسته‌کننده‌تر از سایر گزینه‌ها است. بنابراین، تقریباً همیشه با 4 بازیکن، 2 نفر در جلو و 2 نفر در عقب، بازی میکنند.
• قوانین :قوانین مینی والیبال کاملاً با آنچه در والیبال استاندارد وجود دارد متفاوت است. به عنوان مثال، قانون لمس توپ می‌گوید که بازیکنان والیبال در یک تیم نمی‌توانند بیش از سه لمس توپ داشته باشند، در حالی که برای مینی بازی، سه پاس اجباری است. با این حال، همه آنها تقریباً بر اساس یک فرضیه هستند و امتیازدهی تقریباً به یک روش انجام می‌شود.

به طور کلی، شایان ذکر است که هدف مینی والیبال آماده کردن جوانان برای بازی والیبال است، بنابراین قوانین و هر چیز دیگری در مورد آن در راستای این آماده‌سازی است.

۵. قوانین مینی والیبال

می‌توان مشاهده کرد که مینی والیبال با تعدادی قانون غیررسمی بازی می‌شود. با این حال، این یک حرکت ضروری است زیرا هدف بازی دستیابی به آن است. قوانینی که در اینجا مورد بحث قرار خواهیم داد به دسته‌هایی تقسیم می‌شوند:
الف) تماس با توپ ب) اندازه زمین ج) ترکیب و اندازه تیم د) ارتفاع تور ه) مدت زمان بازی و) چرخش و تعویض بازیکنان ز) امتیازگیری
همه اینها به روش‌های مختلف با هم ترکیب می‌شوند تا هر بار یک تجربه بازی منحصر به فرد ایجاد کنند. این ادعا در ادامه بیشتر توضیح داده خواهد شد.
الف) تماس با توپ یک بازیکن مجاز به بیش از یک لمس متوالی توپ نیست و تیم نیز نمی‌تواند بیش از ۳ لمس متوالی توپ را قبل از ارسال توپ به نیمه زمین حریف انجام دهد. با این حال، در مینی والیبال، یک تیم مجبور نیست سه لمس اجباری انجام دهد که دومین آن را می‌توان گرفت و پرتاب کرد. قوانین مربوط به اینکه آیا یک بازیکن می‌تواند قبل از عبور از زمین چندین لمس انجام دهد یا خیر، از رقابتی به رقابت دیگر متفاوت است، به طوری که برخی اجازه چندین لمس را نمی‌دهند، در حالی که برخی دیگر به یک بازیکن اجازه می‌دهند در مقطعی از مسابقه اولین و سومین لمس را داشته باشد.
اگر به طور ذاتی‌تر به این موضوع نگاه کنیم، می‌توان استدلال کرد که در حالی که بازیکنان در والیبال استاندارد با مجموعه قوانین آن، برای ارسال توپ در حمله ساخته شده‌اند، مینی والیبال به دنبال کمک به بازیکنان برای یادگیری حفظ توپ و تقویت مشارکت بهتر است. با افزایش تعداد لمس‌های اجباری توپ، مشارکت بیشتر بازیکنان در بازی آسان‌تر شده و میزان ایستادن در اطراف کاهش می‌یابد.
معلمان ورزش گزارش دادند که این گرفتن و پرتاب توپ دوم، منحنی یادگیری را پایین می‌آورد تا به تازه‌کارها اجازه دهد راحت‌تر بازی را انجام دهند.
گرفتن و رها کردن ضربه دوم همچنین به اصلاح مسیر توپ و همچنین (اگر نه مهمتر از آن)، کمک می‌کند تا بازیکنان کودک روی تاکتیک‌ها هم از نظر دفاعی و هم از نظر تهاجمی کار کنند. به این ترتیب اطمینان حاصل می‌شود که بازیکنان نه تنها یاد می‌گیرند که توپ را والی کنند، بلکه دانش لازم را در مورد چگونگی گنجاندن تاکتیک‌ها در بازی کلی خود نیز کسب می‌کنند.
ب) اندازه زمین اندازه زمین مینی والیبال متغیر است و نیازی به مقادیر تعریف شده ندارد. اندازه زمین تعیین شده برای این بازی به گونه‌ای است که می‌توان آن را از سایر امکانات مدرسه یا باشگاه ورزشی استخراج کرد.
اندازه زمین مینی والیبال (۴.۵ تا ۶ متر عرض، ۹ تا ۱۲ متر طول) تقریباً به اندازه یک زمین بدمینتون دو نفره است. با داشتن چنین قانونی، این برنامه به سوال دسترسی‌پذیری پاسخ داده است. این بدان معناست که می‌توان از سرمایه‌گذاری‌های هنگفت به نام علامت‌گذاری سالن‌های ورزشی یا ساخت امکانات جدید جلوگیری کرد.
از نظر گیم‌پلی، زمین کوچک امکان رالی‌های بیشتری را در طول بازی فراهم می‌کند و احتمال اینکه همه بازیکنان سهمی از آن را به دست آورند، بیشتر می‌کند. دفاع به دلیل مساحت کمتر زمین برای پوشش دادن آسان‌تر است و به همین دلیل، بازی جذاب‌تر می‌شود.
از آنجایی که معلمان ورزش امیدوارند سطح مشارکت دانش‌آموزان را افزایش دهند، اندازه زمین بازی مانند این بهترین گزینه است. همچنین می‌توان در صورت لزوم، اندازه زمین را افزایش یا کاهش داد تا متغیرهای دیگری مانند بازیکنان مسن‌تر، تعداد بیشتر یا کمتر بازیکنان در زمین و غیره را نیز در نظر گرفت.
وقتی بازیکنان مینی والیبال از این بازی کوچک‌تر فراتر می‌روند، اندازه زمین باید به تدریج گسترش یابد تا آنها را بیشتر در خود جای دهد. افزایش ناگهانی برای آنها مشکل ایجاد می‌کند، اما انجام تدریجی آن منحنی یادگیری را مبهم می‌کند و به آنها کمک می‌کند تا سریع‌تر پیشرفت کنند.
ج) ترکیب و اندازه تیم کتاب قوانین FIVB ترکیب یا اندازه تیم را تعیین نمی‌کند، بلکه ترکیبی و اندازه انتخابی را پیشنهاد می‌دهد که امتحان شده و مشخص شده است که باعث ایجاد بازی جالب‌تر می‌شود و برای پیشرفت بازیکنان در بازی والیبال مفید است.
تعداد بازیکنان تیم می‌تواند از حداقل دو نفر تا حداکثر شش نفر متغیر باشد، ترکیب تیم نیز بدون هیچ گونه محدودیت سنی است، به شرطی که همه بازیکنان در رده سنی توصیه شده برای بازی مینی والیبال باشند.
تعداد ایده‌آل، همانطور که در کتاب راهنما پیشنهاد شده است، چهار بازیکن است که به صورت مختلط ترکیب می‌شوند، یعنی پسران و دختران در یک تیم بازی می‌کنند.

از آنجایی که پسران و دختران تا سن ۱۲ سالگی تقریباً به یک شکل رشد می‌کنند و مدارس در آن مرحله معمولاً دوست دارند فعالیت‌های ورزشی را به صورت مشترک سازماندهی کنند، بازی کردن آنها با هم برای جلب توجه مربی ضروری است.
انجام کارها به این روش، ارتباط و کار تیمی بهتری را تقویت می‌کند، فشار کمتری به بازیکنان وارد می‌کند و با مشارکت بیشتر آنها نسبت به سیستم ۶ نفره، پتانسیل هر یک را به حداکثر می‌رساند.
بازی با کمتر از ۴ بازیکن، فضای خالی در بازی ایجاد می‌کند و برای رالی‌ها مضر است، ضمن اینکه کاملاً خسته‌کننده نیز هست. حضور بیش از ۴ بازیکن در زمین اغلب باعث شلوغی صحنه می‌شود (به‌خصوص بازی‌های ۶ نفره)، بچه‌ها در نهایت به یکدیگر برخورد می‌کنند و جریان بازی را دائماً مختل می‌کنند و هدف از بازی مینی والیبال را از بین می‌برند.
د) ارتفاع تور در حالی که ارتفاع تور برای بزرگسالان چند اینچ متفاوت است، به طوری که تور مردان 2.44 متر (8 فوت) و تور زنان 2.23 متر (7.4 فوت) است؛ تور مینی والیبال به طور قابل توجهی کوتاه‌تر و حدود دو متر است و ارتفاع آن برای همه بازیکنان یکسان است. با توجه به قد کودکان و بازی ترکیبی، یک مدل تور کوتاه‌تر و یکسان مانند این، بهترین مدل است.
وقتی قد بازیکنان برای این تور خیلی بلند می‌شود، مشخص می‌شود که از نسخه کوچک بازی بزرگتر شده‌اند و آماده پیشرفت به بازی اصلی هستند.
ممکن است تور چند اینچ پایین‌تر آورده شود تا کودکان راحت‌تر یاد بگیرند، اما این کار خیلی انجام نمی‌شود.
ه) مدت زمان بازی همانطور که در بازی اصلی وجود دارد، مدت زمان مینی والیبال نیز اغلب بر اساس امتیازات کسب شده تعیین می‌شود. این بازی در ست‌ها انجام می‌شود و هر ست بسته به سن بازیکنان یا سایر عواملی که برگزارکنندگان مهم می‌دانند، حداکثر ۱۵ یا ۲۵ امتیاز دارد. کودکان کوچکتر معمولاً تا ۱۵ امتیاز و کودکان بزرگتر تا ۲۵ امتیاز بازی می‌کنند.
با این حال، برخی از برگزارکنندگان مسابقات، زمان مسابقات خود را تعیین می‌کنند و برنده باید یا با رسیدن به آستانه امتیاز یا اعلام تیم پیشرو به عنوان برنده در پایان زمان قانونی، مشخص شود.
در مواقع دیگر، از سیستم اختلاف امتیاز استفاده می‌شود ،معمولاً 10 امتیاز. در چنین حالتی هیچ تیمی مجاز نیست 10 امتیاز از تیم دیگر جلوتر باشد. اگر این اتفاق بیفتد، بازی لغو و به نفع تیم پیشرو برنده اعلام می‌شود.
درست مانند بازی والیبال، برای برنده شدن، یک تیم باید حداقل دو امتیاز از حریف خود جلوتر باشد – در غیر این صورت، برای تساوی امتیاز بازی، امتیاز دو محاسبه می‌شود تا زمانی که تساوی شکسته شود و برنده مشخص شود.
و) چرخش و تعویض بازیکنان معمولاً انتظار می‌رود هر تیم در لحظه‌ای که سرویس زننده به توپ ضربه می‌زند، در محدوده زمین خود قرار گیرد. بازیکنان ردیف جلو، بازیکنان مهاجم هستند که پاسور در سمت راست و ضربه زننده اصلی در سمت چپ قرار می‌گیرند. بازیکنان ردیف عقب، پاسور هستند. وقتی توپ پس از سرویس در جریان بازی است، بازیکنان می‌توانند برای تأثیرگذاری بر بازی حرکت کنند، اما نمی‌توانند جای خود را با بازیکن دیگری عوض کنند، این اتفاق فقط با چرخش رخ می‌دهد.
چرخش یکی از ویژگی‌های رایج در تمام انواع بازی‌های والیبال است و بازیکنان در مینی والیبال در جهت عقربه‌های ساعت و رو به تور می‌چرخند. چرخش همچنین هر بار سرویس زننده را تغییر می‌دهد، اما این فقط زمانی اتفاق می‌افتد که تیم یک امتیاز دریافت کند و تیم هر بار یک موقعیت را تغییر می‌دهد.
قوانین تعویض از رقابتی به رقابت دیگر متفاوت است، و در حالی که برخی به بازیکنان تعویضی اجازه می‌دهند آزادانه وارد زمین شوند، اکثر مسابقات فقط در موارد شدید اجازه تعویض می‌دهند ،جایی که یک بازیکن مصدوم شده و قادر به ادامه بازی نیست یا وقتی بازیکنی از زمین اخراج می‌شود.
ز) امتیازگیری یک تیم زمانی امتیاز رالی کسب می‌کند که توپ را بدون اینکه به طور قانونی برگردانده شود، به زمین حریف بفرستد. جدا از دریافت امتیاز، تیم همچنین توپ را برای زدن سرویس دریافت می‌کند. کسب امتیاز از سرویس امکان‌پذیر است، اما یک تیم مجاز به کسب بیش از ۳ امتیاز از سرویس‌ها نیست. وقتی تیمی ۳ امتیاز خود را کسب کرد، سرویس برای شروع بازی به تیم دیگر واگذار می‌شود.
در برخی از انواع مینی والیبال، در صورت عدم موفقیت در انجام سرویس، بازیکن مجاز به انجام مجدد آن است. اما بازیکنان فقط یک بار در هر سرویس این فرصت را دارند.
تعدادی قانون دیگر نیز وجود دارد، به عنوان مثال، قانون مربوط به ساخت مینی والیبال، با مقرراتی که تضمین می‌کند بازی‌ها باید با Volley Lite، نسخه کوچکتری از توپ استاندارد، یک توپ تمرینی از هر نظر مناسب‌تر برای کودکان، انجام شوند.
از دیگر قوانینی که ممکن است رعایت شود، قانون زمان‌های استراحت محدود و همچنین الزامات مشارکت است.

در بند مشارکت، بسیاری از مسابقات مستلزم آن است که تعدادی بازیکن برای هر تیم در دسترس باشند ،معمولاً ۴ بازیکن. بنابراین، وقتی تیمی کمتر از این تعداد بازیکن دارد، برای تکمیل تعداد بازیکنان، یک بازیکن از تیم دیگری به آنها قرض داده می‌شود.
اگر بازیکنی بدون هم‌تیمی‌هایش در مسابقات حاضر شود، تیم متخلف تلقی شده و چنین بازیکنی برای ادامه شرکت در مسابقات به تیم دیگری منتقل می‌شود.

۶. سطوح مینی والیبال

مینی والیبال سطوح مختلفی دارد. جدول زیر صلاحیت فنی مختلف بازیکنان مینی والیبال را بسته به سن آنها نشان می‌دهد. این تقسیم‌بندی فقط نسبی است. همیشه لازم است سطح خاص مهارت‌های یک بازیکن یا گروهی از بازیکنان در نظر گرفته شود. مربی (مربی) همیشه باید بتواند با انعطاف‌پذیری به سطح بازی که به بازیکنان ارائه می‌دهد، پاسخ دهد. او می‌تواند با تغییر پارامترهای بازی، سطح را تنظیم کند.

۷. چه کسی می‌تواند مینی والیبال بازی کند؟

اگرچه این بازی یک مرحله رشد برای بازیکنان آینده‌دار والیبال است، مینی والیبال به خودی خود یک بازی سرگرم‌کننده است. بازیکنان والیبال می‌توانند از آن به عنوان یک برنامه تمرینی برای آماده‌سازی برای بازی‌ها، برجسته کردن جنبه‌های تاکتیکی بازی یا کمک به بازیکن آسیب‌دیده برای بازیابی تدریجی آمادگی جسمانی خود استفاده کنند.
محدوده سنی شرکت کودکان در مینی والیبال زیر ۶ سال تا ۱۲ سال است. فدراسیون جهانی والیبال با معرفی این بازی بر اساس رده سنی، آن را به عنوان وسیله‌ای برای ایجاد علاقه در کودکان، والدین آنها و طرفداران جدید به بازی والیبال به رسمیت می‌شناسد.
بسیاری از متخصصان والیبال امروزی علاقه خود را به این ورزش از بازی در نسخه کوچک آن در کودکی به دست آورده‌اند. تا ۸۰ سال پس از اختراع والیبال، این ورزش محدود به بازیکنان مسن‌تری بود که در مراحل بعدی زندگی به آن روی می‌آوردند.
با این حال تصور می‌شد که شروع این بازی از سنین پایین به بازیکنان در آینده کمک می‌کند تا بهتر بازی کنند، این ایده کاشته شد و در سال ۱۹۷۱، مینی والیبال متولد شد.
تمام پیشرفت‌ها و قوانینی که از آن زمان تاکنون در این بازی تغییر کرده‌اند، باعث شده‌اند که این بازی به یک منحنی یادگیری تبدیل شود تا به کودکان کمک کند تا به بازیکنان موفق والیبال تبدیل شوند.
تأثیر آن فراتر از صرفاً ترغیب کودکان بیشتر به والیبال رفته است، بلکه توجه به این ورزش را به طور کلی افزایش داده است و والدین به دلیل مشارکت فرزندانشان در آن، علاقه بیشتری به این بازی نشان می‌دهند. چنین آگاهی‌ای درآمد بیشتری برای این ورزش ایجاد کرده و سرمایه‌گذاری بیشتری را در بازی مینی شاهد بوده است ،چرخه‌ای بسیار خوشایند با توجه به استانداردهای هر کسی.
در پاسخ به این سوال که چه کسی می‌تواند مینی والیبال بازی کند، باید گفت که این ورزش برای هر ورزشی مناسب است ،کودکان ۶ تا ۱۲ سال. همچنین ممکن است کودکانی با سن کمی بالاتر از این سن نیز بتوانند این بازی را انجام دهند، اما آنها گروه هدف هستند.
هدف همیشه توسط همه افراد ذینفع تأکید می‌شود که پیروزی به هر قیمتی نیست، بلکه ایجاد روحیه کار تیمی، روحیه ورزشکاری و کمک به رشد جسمی آنهاست.
بنابراین، وظیفه مربیان این است که تصمیم بگیرند چه چیزی برای کودکان خاصی که تحت مراقبت آنها قرار می‌گیرند مناسب است و در نهایت، چه کسی مینی والیبال بازی می‌کند.

۸. مینی والیبال در مدارس

از آنجایی که مدرسه مهد اکثر دستاوردهای ورزشی است، کودکان معمولاً از آنجا شروع به تقویت هرگونه موفقیت ورزشی آینده خود می‌کنند، بنابراین احتمالاً بهترین مرحله برای شروع القای این مهارت‌ها به آنهاست. در بسیاری از ۲۱۷ کشور جهان که فدراسیون والیبال دارند، مقامات در مینی والیبال به ویژه در سطح مدارس برای کودکان در حال رشد سرمایه‌گذاری می‌کنند.
یکی از کشورهایی که در این زمینه پیشگام است، ژاپن است، جایی که مینی والیبال نه تنها برای آماده‌سازی ورزشکاران آینده المپیک مورد استفاده قرار می‌گیرد، بلکه توسط این کشور برای کمک به رشد همه جانبه کودکان نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. اهمیت ورزش را نمی‌توان نادیده گرفت و مینی والیبال یکی از ورزش‌هایی است که به طور خاص برای نیازهای کودکان خردسال و در حال رشد طراحی شده است.
بنابراین، بازی مینی والیبال در مدارس، تلاشی مشترک بین مربیان، مدیران مدارس و مردان و زنانی است که مسئول قوانین ورزشی در یک کشور خاص هستند.

تأثیر فدراسیون والیبال در اینجا از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا آنها وظیفه دارند مینی والیبال را به ورزشی تبدیل کنند که کودکان را با کمک به فراهم کردن ،نه فقط تجهیزات مورد نیاز، بلکه محیط مساعد از نظر مسابقات منظم، انگیزه برای عملکرد مدارس و بازیکنان (نه فقط بر اساس پیروزی‌ها) و ایجاد مسیری برای افزایش علاقه به والیبال پس از پایان روزهای مینی والیبال جذب کنند.

بازی مینی والیبال در بسیاری از مناطق مدارس برخی کشورها به صورت لیگ انجام می‌شود، جایی که تیم‌ها برای دیدار با یکدیگر و انجام مسابقات (دوستانه) سفر می‌کنند. قوانین به گونه‌ای طراحی شده‌اند که رقابت بیشتر در مورد مشارکت، کار تیمی، توسعه و موفقیت جمعی باشد تا هر چیز دیگری. اهداف جمعی نسبت به اهداف فردی از اهمیت بیشتری برخوردارند و این آن را از اکثر تلاش‌های ورزشی دیگر متمایز می‌کند.
تجهیزات لازم برای انجام این بازی در مدارس عموماً ارزان است، زیرا می‌توان با تبدیل امکانات و وسایل سایر ورزش‌ها به مینی والیبال، این بازی را سازماندهی کرد. با توجه به اینکه کمبود تجهیزات مشکلی است که برنامه‌های ورزشی بسیاری از مدارس با آن مواجه هستند، مینی والیبال به تغییرات زیادی برای بازی نیاز ندارد و با بودجه بسیاری از مدارس سازگار است.

۹. نحوه آموزش مینی والیبال

مربیانی که مسئول ارائه دانش این ورزش هستند، قبل از هر چیز باید دانش کاملی از این ورزش – در این مورد والیبال – داشته باشند و از پیشرفتی که می‌خواهند ورزشکاران به آن دست یابند و نحوه دستیابی به آن مطمئن باشند. مهمتر از همه، مربیان باید بیشترین اهمیت را به رفاه کارآموزان خود در طول و بعد از بازی بدهند.
در اینجا چند نکته برای مربیان وجود دارد که باید به آنها توجه کنند تا به بازیکنان کمک کنند تا بازی مینی والیبال را بهتر یاد بگیرند:
• مربی وظیفه دارد هر کودکی را درک کند و در صورت امکان با او، خانواده و دوستانشان صحبت کند. این کار زمینه‌ای برای ویژگی‌های رفتاری احتمالی کودکان فراهم می‌کند و به مربی کمک می‌کند تا برای برخورد بهتر با چنین کودکانی آماده شود.
کودکان شخصیت‌های متفاوتی دارند، حتی اگر از یک خانواده باشند، بنابراین اشتباه تعمیم دادن، هر مربی‌ای را که اقدام به این کار می‌کند، به شدت آسیب خواهد زد. با هر کودک باید به طور خاص رفتار شود و مشاهدات، جلسات و غیره هرگز نباید تعمیم داده شوند.
• دانش نظری والیبال باید قبل از اینکه بچه‌ها برای یادگیری یا بازی مینی والیبال وارد زمین شوند، به آنها داده شود. آموزش از قبل به آنها به این معنی است که آنها دانش را به عمل تبدیل می‌کنند که آسان‌تر از تلاش برای عمل کردن و فهمیدن همزمان است.
وادار کردن بچه‌ها به انجام همزمان هر دو کار مضر است، زیرا این کار به منزله پر کردن ذهن جوان آنها با اطلاعات مختلف به طور همزمان است. انجام این کار به راحتی باعث می‌شود که آنها علاقه خود را به ورزش از دست بدهند و سعی کنند آن را کنار بگذارند.
• برای حفظ علاقه کودکان به مینی والیبال، باید همیشه شرایط مناسب و عاری از هرگونه حواس‌پرتی و فشار غیرضروری حفظ شود. استرس و فشار روانی برای رشد مهارت‌های ورزشی کودکان مضر است و اگر به آنها اجازه پرورش داده شود، تمام تلاش‌های انجام شده را بی‌اثر خواهد کرد.
بخشی از حفظ شرایط مناسب، اطمینان از این است که بازیکنان پس از کسب موفقیت، مورد تشویق قرار گیرند. خودداری از تقدیر و تشکر، یک عامل استرس‌زای عاطفی است و برای هر کسی ، نه فقط کودکان بد است. وقتی بازیکنان خوب عمل می‌کنند، باید مورد تشویق قرار گیرند و وقتی به اندازه کافی تلاش نکرده‌اند، باید تشویق شوند تا تلاش بیشتری کنند.
همچنین شامل تلاش برای اطمینان از داشتن تجهیزات مناسب مانند لباس فرم، توپ و موارد مشابه بدون تحمیل هزینه زیاد به آنها می‌شود.
• برای بهبود عملکرد، بازیکنان باید در تیم‌های خود مسئولیت‌هایی داشته باشند. آن‌ها همچنین اهمیت تیم‌سازی و کار تیمی را در این فرآیند می‌آموزند و در نتیجه به افراد بهتری تبدیل می‌شوند.
وقتی بازیکنان بدانند که اعمالشان فقط برای خودشان عواقبی ندارد، احتمال بیشتری دارد که بهتر از حالت عادی رفتار کنند و از تکرار اشتباهاتی که در گذشته به هم‌تیمی‌هایشان سرایت کرده است، خودداری کنند.
• عناصری از چندین ورزش دیگر باید در برنامه تمرینی گنجانده شود تا انعطاف‌پذیری، چابکی، قدرت و توسعه همه جانبه ایجاد شود. القای چنین عناصری همچنین کودکان را به آنچه انجام می‌شود علاقه‌مند نگه می‌دارد، به خصوص از آنجایی که برخی از آنها در برهه‌ای از زمان نقاط قوت آنها را برجسته می‌کنند.
دویدن، ژیمناستیک، پرش و موارد دیگر را می‌توان به فعالیت‌های تمرینی اضافه کرد و برخی از روزهای تمرین را می‌توان منحصراً به یک یا چند مورد از این فعالیت‌ها اختصاص داد تا علاقه بازیکنان را افزایش دهد.

• کودکان باید قبل از شروع بازی، تمرینات گرم کردن و برنامه‌های آماده‌سازی کافی داشته باشند. اهمیت گرم کردن برای هر مربی شناخته شده است و در اینجا نیز همینطور است ،برای جلوگیری از آسیب‌دیدگی. با همان روحیه جلوگیری از آسیب‌دیدگی، تمرین با وزنه برای کودکان در این سن ممنوع است زیرا در واقع احتمال آسیب‌دیدگی آنها را افزایش می‌دهد یا باعث آسیب‌دیدگی کامل آنها می‌شود. نکته کلیدی در اینجا این است که به یاد داشته باشید که آنها کودک هستند. بنابراین، تمرینات گرم کردن که به بدن آنها کمک می‌کند تا برای تمرین آماده شوند و ذهن آنها را نیز آماده کند، بسیار مورد استقبال قرار می‌گیرد. یک مربی خوب معمولاً فعالیت‌هایی را که بازیکنانش برای بیدار کردن آنها برای زمان بازی ترجیح می‌دهند، می‌شناسد. جلسات تمرینی باید به درستی برنامه‌ریزی شوند تا از آسان به سخت، سبک به سنگین متغیر باشند.
• در تعیین اهداف و مقاصد، مربیان همیشه باید به یاد داشته باشند که آنها را واقع‌بینانه، خاص و چالش‌برانگیز نگه دارند و همچنین مطمئن شوند که اهداف قابل اندازه‌گیری هستند. مربیان خوب با توانایی خود در ایجاد این تعادل ظریف برای بازیکنانشان، نشان خود را کسب می‌کنند. عدم به چالش کشیدن ذهن کودک باعث می‌شود که آنها خیلی سریع علاقه خود را از دست بدهند. کودکان در این سن به راحتی به فعالیت‌هایی که در آنها شرکت می‌کنند بی‌علاقه می‌شوند و مربی نقش بزرگی در علاقه‌مند نگه داشتن آنها دارد. تعیین اهداف غیرواقعی و مبهم، صرفاً کودکان را بی‌جهت تحت فشار قرار می‌دهد و باعث می‌شود که آنها در درک آنچه که به آنها القا می‌شود، دچار مشکل شوند. روانشناسان کودک پیشنهاد می‌کنند که بهترین راه برای ارتباط برقرار کردن با کودکان این است که مسائل را تا حد امکان ساده نگه دارید. ذهن جوان آنها، هر چقدر هم که تیز باشد، نمی‌تواند چنین ابهاماتی را پردازش کند.
• هر کسی که مسئولیت بزرگی مانند تقویت مهارت‌های کودکان، چه در مینی والیبال و چه در هر رشته دیگری، بر دوش دارد، باید بداند که او فقط یک مربی یا راهنما نخواهد بود، بلکه گاهی اوقات، شانه‌ای برای گریه کردن، نقشی والدینی و بسیاری موارد دیگر نیز خواهد داشت. همچنین جالب است بدانید که چنین شخصی باید بداند که چگونه گاهی اوقات احساسات شخصی را کنار بگذارد و بر آنچه که برای کل تیم در همه حال بهتر است تمرکز کند.
معنای این حرف این است که مربیان ممکن است بازیکنان مورد علاقه‌ای داشته باشند، اما نباید اجازه دهند که این موضوع بیش از حد در تعامل آنها با اعضای تیم منعکس شود. چنین وضعیتی باعث ایجاد یک پویایی بسیار ناسالم در تیم می‌شود و می‌تواند برای نتایج آینده فاجعه‌بار باشد.
• ممکن است بازیکنان به صورت انفرادی برای همگام شدن با بقیه تیم به جلسات تمرینی ویژه نیاز داشته باشند. مربیان همیشه باید مایل باشند که این توجه ویژه را نشان دهند. با انجام این کار، مربی نه تنها به یکی از بازیکنان خود کمک می‌کند تا در بازی بهتر شود، بلکه درس‌های ارزشمندی را به کودک/کودکان درگیر در بازی نیز می‌آموزد و همچنین بذری را در آنها می‌پاشد که با کمال میل با عملکرد عالی در زمان مناسب جبران خواهند کرد.
آموزش مینی والیبال کار هر مربی نیست، بلکه کار کسانی است که خود را در کار با کودکان ماهر نشان داده‌اند، یا حداقل علاقه‌ی قلبی به کودکان دارند. دلیلش این است که این بازی هرگز در مورد نتیجه نبوده و نخواهد بود، بلکه در مورد پرورش چیزی در کودکان است که هرگز از آن دست نخواهند کشید.
یادگیری این بازی نیازمند صبر و شکیبایی برای یادگیری و همچنین روحیه ورزشکاری و تمرکز است. همچنین داشتن یک ساختار حمایتی که به بازیکن اعتقاد داشته باشد و از او به اندازه کافی حمایت کند، مفید است. از مربی، والدین گرفته تا معلمان و خواهر و برادر، همه در فرآیند یادگیری و تکمیل هنر مینی والیبال نقشی دارند.

۱۰.نتیجه گیری

والیبال یکی از محبوب‌ترین ورزش‌های جهان است که در بیش از ۲۰۰ کشور در سیاره ما بازی می‌شود. قرار گرفتن آن در بین رشته‌های اصلی المپیک کار ساده‌ای نیست. مینی والیبال راهی است که بچه‌ها از سنین پایین با آن آشنا می‌شوند. این ورزش سنگ بنایی برای ستاره‌های ورزشی آینده (نه فقط بازیکنان والیبال) است زیرا مهارت‌های کسب شده از آن فقط به یک ورزش محدود نمی‌شود – حتی فقط به ورزش‌های دیگر هم محدود نمی‌شود. بلکه به آماده‌سازی بازیکنان برای آینده‌ای در داخل یا خارج از ورزش کمک می‌کند. این یکی از کمک‌های بزرگ فدراسیون بین‌المللی والیبال به توسعه کودکان است.