ایده های رقابتی برای تمرین!

تغییر ارتفاع تور

تغییر دادن ارتفاع تور یا استفاده از انواع مختلفی از تور می‌تواند گزینه‌های متنوع و جذابی برای بازی فراهم کند. می‌توانید از تور بدمینتون، روبان، طناب یا حتی نوار چسب استفاده کنید. در بسیاری از این گزینه‌ها، می‌توان تور یا طناب را به صورت شیب‌دار بست؛ به‌طوری که یک طرف آن بالاتر از طرف دیگر باشد تا کودکان با قدهای مختلف با چالش‌های متفاوتی روبه‌رو شوند.

اولین پیشنهادی که داریم، پایین آوردن تور یا طناب و بازی والیبال نشسته است. طنابی را در ارتفاع حدود یک متری در وسط زمین والیبال رسمی بکشید، بدون اینکه تور معمولی را نصب کنید. اگر قبلاً پایه‌های طناب را برای تمرین‌های دیگر در وسط زمین نصب کرده‌اید، می‌توانید از همان‌ها برای بستن طناب استفاده کنید. در غیر این صورت، دو کودک می‌توانند در حالی که روی صندلی نشسته‌اند طناب را نگه دارند و هر چند دقیقه یک بار جای خود را با دیگران عوض کنند.

در این حالت، شما سه زمین تقریباً به اندازه‌ی زمین‌های رسمی والیبال نشسته دارید – که عرض هر زمین ۶ متر و عمق هر طرف ۵ متر است. خطوط انتهایی و خطوط سه‌متری، حالا خطوط کناری زمین‌های شماره ۱ و ۳ را تشکیل می‌دهند، در حالی که خطوط سه‌متری، خطوط کناری زمین وسط (شماره ۲) می‌شوند. طنابی که در وسط زمین استاندارد ۹ متری کشیده شده، باعث می‌شود که خطوط انتهایی حالا ۴.۵ متر باشند – فقط نیم متر کمتر از اندازه رسمی، که برای همه مناسب است و نیازی به افزایش آن نیست. یک جوراب را به عنوان «آنتن» یا پرچم فوتبال لمسی از لبه‌ی تور آویزان کنید و بچه‌ها ساعت‌ها بازی خواهند کرد. این بازی باعث می‌شود تکنیک بازی در بالای سر بهتر تمرین شود و اندازه کوچک زمین واکنش‌پذیری را بالا می‌برد. می‌توانید با تیم‌هایی با ۴، ۵ یا ۶ بازیکن بازی کنید.

گزینه بعدی، بازی کردن در زمین تنیس است. در بسیاری از نقاط جهان، افراد خوش‌شانس هستند اگر بتوانند در فضای بیرونی روی بتن یا خاک بازی کنند. این زمین‌های محصور، مکان‌های فوق‌العاده‌ای برای تمرین والیبال نوجوانان و جوانان هستند. دو تور یا طناب بلند را در وسط زمین تنیس به هم وصل کرده و آن را به حصار دو طرف ببندید. تور تنیس هم می‌تواند به عنوان تور جداکننده‌ی دو زمین استفاده شود. اندازه زمین را با گچ به هر اندازه‌ای که خواستید مشخص کنید، فقط بین زمین‌ها و همچنین از خط کناری تا حصار، یک منطقه‌ی حائل ۲ متری در نظر بگیرید. با فراهم بودن شرایط آب‌و‌هوایی، برنامه‌های مخصوص کودکان به راحتی می‌توانند در چنین فضایی اجرا شوند.

همچنین می‌توانید اجازه دهید کودکان از روی تور تنیس بازی کنند و واقعاً با قدرت ضربه بزنند، مثل شخصیت‌های کمیک “کلوین و هابز”. به آن‌ها اجازه یک بار پریدن بدهید. حتی بازی روی میز با توپ بادکنکی هم جواب می‌دهد. اینکه به پسران جوان اجازه دهید روی توری به اندازه ارتفاع تور بانوان بازی کنند، مهم است، چون آن‌ها دوست دارند لذت کوبیدن توپ را تجربه کنند. تمام تورهای کوتاه‌تر این امکان را فراهم می‌کنند و کودکان را همان‌طور جذب می‌کنند که دانک در بسکتبال آن‌ها را جذب می‌کند.

در نهایت، تور یا طناب را بلندتر ببندید. برای دختران، بستن تور به اندازه ارتفاع تور مردان باعث می‌شود بازیکنان یاد بگیرند ضربات دست را به‌گونه‌ای بزنند که توپ از بالای یک دفاع حدوداً ۲۰ سانتی‌متری عبور کند – ارتفاعی که بیشتر بازیکنان جوان دست‌هایشان را هنگام دفاع از تور بالاتر می‌برند. زمانی که جان کسِل (John Kessel)، مربی با سابقه، با تیم حرفه‌ای دنور کامِتس بازی می‌کرد، مربی و هم‌تیمی‌اش جان استنلی (Jon Stanley) – پدر کلی استنلی، المپین ۲۰۰۴ – آن‌ها را وادار می‌کرد تا از روی دو تور بدمینتون به‌هم‌متصل شده که از آنتن تا آنتن کشیده شده بودند ضربه بزنند. این تور بلند در کناره‌ها حدود دو فوت (۶۰ سانتی‌متر) ارتفاع داشت و در وسط به حدود ۱۸ اینچ (۴۵ سانتی‌متر) می‌رسید تا برای مهاجمان سرعتی مناسب باشد. بازیکنان با این روش یاد می‌گرفتند که چگونه ضربه‌ای بزنند که از بالای یک دفاع ۲ فوتی عبور کرده و در زمین فرود بیاید – مهارتی بسیار ارزشمند برای هر مهاجم.